موتورهای ترکیبی از انژکتور مستقیم و پورت

موتورهای ترکیبی از انژکتور مستقیم و پورت

 

در حال حاضر نیمی  قطعات کیا از گردآور خودروها و تراک‌های جدید
در ایالات متحده مجهز به انژکتور سر راست سوخت
یا GDI هستند؛ به این معنا که بنزین مستقیماً به تو
محفظه احتراق پاشیده می‌شود.امّا  ابتکار بعدی موتور
خودروها، وارد کردن سوخت از دو راه مجزاست و برخی
از خودروسازان، هم‌اکنون نیز پیشرانه‌های خویش را هر دو
گونه انژکتور سر راست و پورت به اتفاق کرده‌اند. تویوتا این
تکنولوژی را بیش از یک دهه پیش در یک V-6 با عنوان سیستم
انژکتور D-4S شناسایی کرده‌ است و در حال حاضر، از آن در پ
یشرانه‌هایی چون ۲٫۰ لیتری چهار  لوازم یدکی کیا سیلندر تخت (که بدست سوبارو
ساخته می‌شود)، ۳٫۵ لیتری V-6 و ۵٫۰ لیتری V-8 سهم می‌برد.
ضمن اینکه آئودی نیز از این فناوری در موتور‌های ۳٫۰ لیتری V-6 و ۵٫۲ لیتری V-10 کاربرد می‌کند.

حکمران کنونی این گونه تکنولوژی در خودروسازی، فورد با سیستم انژکتور سوخت دوگانه، انژکتور سر راست با خفقان بالا (DI) و انژکتور پورت با خفگی زیر (PI) است. فورد این فناوری را در موتورهای بنزینی تنفس طبیعی و با القای اجباری V-6 و V-8 با حجم موتور بین ۲٫۷ لغایت ۵٫۰ لیتر به شغل می‌برد. وانگهی مدل ۲۰۱۷ از F-150 رپتور پیکاپ و سوپرماشین GT، هر دو از پیشرانه جدید ۳٫۵ لیتری اکوبوست V-6 بهره‌گیری می‌کنند. مدل پایه F-150 نیز اتکای زیادی به این تکنولوژی با استفاده از پیشرانه‌های انژکتور دوگانه، از دسته موتور پایه  ۳٫۳ لیتری V-6 و آپشن‌های ۲٫۷ و ۳٫۵ لیتری اکوبوست V-6 دارد. موتور جدید ۵٫۰ لیتری V-8 که پیشرانه مدل ۲۰۱۸ از موستانگ GT را ساختن می‌دهد، پسینیان پیشرانه‌ای است که فورد استفاده از این تکنولوژی را برای آن اعلام کرده است.
اصول کلی

قبل از اینکه به مزایای همکاری PI و DI بپردازیم، چه بسا بهتر است اندکی مقدمه‌چینی داشته باشیم. برخلاف آنچه در فیلم‌ها به هنگام آتش‌گرفتن ماشین‌ها تماشا می‌شود، در واقعیت چیزی به نام «انفجار خود به خودی» هستی ندارد؛ چرا که بنزین مایع، آتش نمی‌گیرد و رساندن سوخت از محل باک به احتراق در درون موتور، یک فرآیند دو مرحله‌ای است.